We kennen vandaag allemaal wel de geweldige “Ethiopiques”-reeks van BudaMusique, maar iets zegt mij dat de Zanzibara-reeks nog niet op dezelfde status kan bogen, al is dat best wel wat jammer te noemen. Dat geldt zeker voor ons, Belgen, die, of we dat nu leuk vinden of niet, toch wel een flinke koloniale binding hebben met Afrika en met Congo. Nu wil de geschiedenis dat de muzikale scene van het Tanzaniaanse Dar-es-Salaam in de jaren ‘70 en ’60 van vorige eeuw in niet-geringe mate bespeeld en bevoorraad werd vanuit Congo en dat een serieus deel van wat we vandaag als muzikale erfenis van ginds beschouwen, eigenlijk vanuit onze ex-kolonie bestuurd werd.

Iedereen die de Afrikaanse muziek van toen een beetje gevolgd heeft, kent het bestaan van de fameuze “Missa Luba”, gezongen door een jongenskoor onder leiding van de Vlaamse Pater Guido Haazen en we weten allemaal waar de “Indépendence Cha-Cha” over gaat, al weten al iets minder mensen dat dat nummer geschreven werd door Jef Deboeck. Kortom, we hebben allerhande redenen om een en ander wat van dichterbij te gaan bekijken en daartoe is dit elkfde volume van Zanzibara een excellente leidraad.

De plaat wordt opgebouwd rond opnames van het Orchestre Maquis du Zaïre en het Orchestre Safari Sound, beide van Congolese komaf en bevolkt door mensen die in de woelige jaren na de onafhankelijkheid van Congo de doorsteek gemaakt hadden naar Dar es Salaam en die er zich blijvend gevestigd hadden en in de loop der jaren een nieuw soort muziek ontwikkeld hadden, die nog nauwelijks kenmerken vertoonde van de Congolese Rumba, die tot op vandaag redelijk bekend is in onze contreien. Deze “Dance No Sweat” muziek wordt hier geïllustreerd aan de hand van een tiental opgepoetste opnames uit die periode en dis je ruim zeventig minuten hoogst interessante voorbeelden geven van wat daar en toen gangbaar was.

Minstens even interessant echter, is het bijhorende CD-boekje, waaruit je, zelfs als geïnteresseerde muziekliefhebber die niet onbeslagen op het ijs verschijnt, een heleboel interessante verhalen en dito foto’s te lezen en te zien krijgt, die je duidelijk maken waar het op deze plaat om draait. De muziek van toen draait lang niet alleen meer om gitaren die tegen elkaar op soleren, maar er wordt ook flink wat plaats ingeruimd voor blazers en percussie, wat dan weer een plaat oplevert, waarop het ongetwijfeld heerlijk dansen zal zijn, zodra we hier weer wat zon te zien krijgen.

De mensen achter deze reeks weten bijzonder goed waar ze mee bezig zijn en platen als deze verdienen dan ook al onze aandacht, temeer daar de opnamekwaliteit niets aan energie blijkt te hebben ingeboet. Zeer zwaar aanbevolen !

(Dani Heyvaert)